پورسلین چیست؟

porcelain به فارسی به معنی سرامیک می باشد. پورسلین ها در براق بودن و شیشه ای بودن بسیار باکیفیت هستند ولی به علت اینکه در دمای بالایی پخته می شوند در نفوذ پذیری کمی ضعیف عمل می کنند.

پورسلین ها را به عنوان مرجعی برای چینی ها ، چینی استخوانی و چینی ساده می دانند.

یکی از انواع پورسلین ها چینی های استخوانی هستند که درصد کمی به آن ها خاکستر استخوان افزوده شده که باعث می شود در مقایسه با دیگر پورسلین ها نازک تر شوند.

در اروپا به جای واژه های چینی یا چینی استخوانی بیشتر از واژه  porcelain  استفاده می شود در حالی که در کشور هایی مثل ایسلند ، انگلیس و ولز از واژه  چینی  بیشتر بهره می گیرند.

ریشه اصلی پورسلین ها به امپراطوری چین بر می گردد ( قرن 8 میلادی - سلسله تیانگ) و تا سالیان دراز نیز انحصار ساخت آن ها در اختیار چشم بادامی ها بود و کشور های آسیای غرب و اروپایی از ساخت آن ها در کشور خودشان عاجز بودند و فقط از طریق وارداتی که از شرق داشتند این اجناس را وارد خاک خود می کردند.

در طی تحولاتی که در قرون وسطی پدید آمد و انقلاب صنعتی که در اروپا اتفاق افتاد ، کشور های غرب تصمیم گرفتند بسیاری از مواد اولیه را خود تولید کنند که یکی از آن ها پورسلین بود. طبیعتا پورسلین های اولیه ساخته شده در اروپا کیفیت چندانی نداشت و از اصل آن نرم تر به نظر می رسید. تلاش ها برای شبیه شدن پروسلین های جدید به پروسلین های اصلی ادامه داشت تا اینکه دو آلمانی به نام های بادجر و شیم هاس بالاخره موفق شدند در سال 1707 با ترکیب فلدسپار و رس به جای استفاده از شیشه پورسلین را تولید کنند.

تقریبا یک قرن بعد انگلیسی ها با بهبود بخشیدن کیفیت پورسلین ها با اضافه کردن خاکستر استخوان احشام به خاک رس چیزی به نام چینی استخوانی را به وجود آورند.

چینی های ساده معمولا از چینی های استخوانی ضخیم تر هستند و طبیعتا استحکام بیشتری نیز دارند و در مقابل گرمای فر و خوردگی لبه ها دوام بالاتری را نشان می دهند.

چینی های استخوانی سبک تر ، ظریف تر و لطیف تر از چینی های ساده هستند.

یکی از مشهور ترین شرکت های پشتیبان چینی استخوانی ، شرکت رویال آلبرت می باشد.

چینی های استخوانی طبق آمار کشور هایی مثل آمریکا و انگلیس مشهور تر و محبوت تر نسبت به رقبایشان هستند.